سایت شخصی احمد علینقی

Like all dictators, Putin has two tools: "lie & trick." With these two he deceives the people & rules .
A revolutionary armed fighter under any ideology, like a terrorist, only destroys. The essence of revolutionary thinking is elimination and the essence of the weapon of destruction .
آنچه در ایران وجود ندارد ساختار فهم مدیریت و فرهنگ مدیریت است. اما حاکمیت مدام مدیر عوض میکند. وضعیت نابسامان امروزین ناشی از همین خطاست .
هرچند «سکولاریسم» تاریخچه ای طولانی ندارد. ولی کوروش کبیر نخستین امپراتور بود که با نگرش سکولاریسم بر نیمی از دنیا حکمرانی کرد *
شالوده زندگی بشریت امید به آینده بهتر است. آیا در ایران من می توان امیدی به آینده بهتر داشت!؟ .
دوران قانون گرایی صده 20 گذشت. قرن 21 عصر نمایش مدیریت اجتماعی برای برخورداری از یک جامعه نیکبخت است .
آنچه سبب برخاستن غرب از خاک قرون وسطی گردید، مبارزات اجتماعی نبود. بلکه این روشنگری اجتماعی بود که تکانه حرکت بزرگ شد .
Freedom is the breath space of human psyche. If this space is closed, then, of course, a person will be depressed. .
آزادی فضای نفس کشیدن روان انسانهاست. اگر این فضا بسته شود، بیگمان روان آدمی افسرده می گردد. .
برعکس آدمهای نفهم که فقط زور بازو دارند. ولی انسانهای فهیم غیر از زور بازو، عقل هم دارند .
کپی نویسی در پژوهشهای نظری و مهندسی معکوس در تحقیقات صنعتی، دو عارضه بنیادی در نظام پژوهشی ایران .
فضای جنگی در کشور، برایند نبود توانش های لازم برای مدیریت اصولی کشور است .
ویل دورانت: مردمی که در جهل و خرافات دست و پا میزنند، آمادگی پذیرش دموکراسی را ندارند .
Effective social management is surely recognition of human needs, requirements of society and balanced these two important elements .
The present day is the "era of management," and countries need more efficient and productive managers than anything else .
همانطور که جامعه کولاژی از آدمهای مختلف می باشد، پس باید کولاژ عقیدتی و باورها را نیز پذیرا باشیم .
آیا منافع ملی در هر کشور، غیر از تامین آسایش و آرامش همگانی و رفاه عمومی می باشد؟ .
The advancement of societies is precisely at the level of their social management .
The status of each nation in history is precisely according to its own will .
Information awareness is not very important. But what is important, is knowledge of social interpretation .

چرا پرسشگری در کشور پاسخ ندارد؟

بطورکلی در فرایندهای اجتماعی و تعاملات بین مردمی، پرسش و پاسخ دو اصل اجتماعی و با اهمیت تلقی می گردند. مردم از یکدیگر در مورد امور مختلف سوال می کنند و توقع منطقی نیز آنست که پرسش شونده، پاسخ قانع کننده و مستدلی ارایه دهد. یعنی اینکه فرد مورد پرسش هم پاسخ دهد و هم اینکه پاسخ برای فرد پرسشگر قابل قبول باشد. این فراگرد به مفهوم کامل بودن تناسب و تعادل در تعاملات اجتماعی می باشد و هر کس این قاعده را برنتابد، قطعا تخطی از مناسبات اجتماعی نموده و سبب درهم ریختن معادلات جامعوی می گردد. یعنی اینکه به راحتی راه را برای مانور تنش، تضاد، تعارض، تناقض، ابهام و نهایتا فراهم شدن جدل، رویارویی، مقابله، درگیری و ستیزه گری کلید زده است. پس آیا می توان مفهومی از عقلانیت و مهر و همچنین رابطه حسنه و منصفانه را در پاسخ ندادن پیدا کرد؟! بدین روی پاسخگو نبودن فرد به فرد دیگر دو حکم استنتاجی را نمایش می دهد:

1- فرد مقابل اهمیتی ندارد

2- من خودخواهم و برای دیگران احترامی قایل نیستم

3- همین است که هست

حال اگر فراگرد پرسشگری را از رابطه بین فردی در جامعه، به رابطه بین حکومت و جامعه احاله دهیم؛ نتایج چه می باشند؟! نخست آنکه باید دانست پرسشگری از حاکمان، اصلی غیرقابل کتمان در گفتمان حکمرانی تاریخ معاصر و نوین می باشد. و دوم آنکه مطلقا نمی توان پرسشگری را کانالیزه نمود و پرسش های مردمی را در تمایلات حکومتی تقسیم بندی نمود. با ذکر این نکته که، مگر غیر از اینست که:

1- جامعه جمعی بزرگ از مردم است و جامعه یقینا متعلق به مردم می باشد و همه چیز فقط باید در خدمت مردم باشند

2- حکمرانان از جامعه برخاسته اند و باید در ماهیت برگزیدگی از میان مردم، به همان مردم پاسخگو باشند

براین اساس چگونه است که نهاد حکمرانی در یک کشور می تواند به خود اجازه دهد که به مردم پاسخ ندهد! آیا این رفتار از طرف هر حکومت نشانگر بی توجهی و بی حرمتی به مردم و قواعد جامعوی نیست؟! و سرانجام این اقدام و عدم توجه به نظرات و خواستهای مردمی بیانگر استبداد حاکمیتی نامیده نمی گردد؟ در وجهی دیگر آیا حکمرانان می پذیرند که در ساختاری با حاکمیت دیگران مورد بی احترامی قرار گیرند؟! آیا این رفتار بی احترامی به مردم و تصمیم دلخواهانه برای پاسخ ندادن به مردم، نهادینگی بی حرمتی اجتماعی و بی احترامی مردم با یکدیگر را نتیجه نخواهد داد؟! آیا در زنجیره فرهنگ اجتماعی و اتصال ریزفرهنگها با یکدیگر، این حلقه اصلی یا همان حکومت نیست که بر زنجیره فرهنگ جامعه لطمه می زند؟! در تعبیری دیگر اگر حکومتی به مردمش پاسخگو نباشد، پس چگونه می تواند مقبولیت خودش را اثبات نماید و یا اینکه مردم را به تمکین سیاستهایش ترغیب نماید؟ بدیهی است در این حالت هم رابطه بین حاکمیت با مردم دستخوش آسیب می گردد؛ و هم اینکه درارتباطات اجتماعی بین مردمی و کلا فرهنگ جامعوی، خلل و ضایعه ایجاد می شود.

کلمات کلیدی: پرسشگری;احترام اجتماعی; پاسخگویی; استبداد