بوئینگ با دو سانحه در چالش & پراید با هزاران حادثه در امنیت
بنابر اعلان رسانه های جهانی، دو فروند بوئینگ 737 مکس-8 طی پنج ماه اخیر در اندونزی و اتیوپی سقوط کرده و تمامی مسافران آنها کشته شدند. طی براورد بعمل آمده هر دوی این هواپیماها در دقایقی پس از تیک آف و برخاستن از زمین ناگهان با دماغه سقوط کرده اند. چرایی سقوط این هواپیماهای بسیار مدرن و بصورت یکسان تحت بررسی دقیق کارشناسان کشورهای سازنده و آسیب دیده می باشد. برخی کارشناسان حوزه پرواز دلیل این دو سقوط مشابه را احتمالا ناشی از نبود همسانی سیستم نرم افزاری کنترل پروازی هواپیما با عملکرد خلبانان دانسته و آموزش تکنولوژی پیشرفته این هواپیما را الزامی مطرح نموده اند. اما علیرغم این موضوع و اینکه اعتقاد است شرکت بوئینگ از بهترین تکنولوژی برخوردار بوده و این نوع هواپیما از چند وجه؛ طول پرواز، ایمنی و کاهش سوخت بی نظیر در صنعت هوانوردی بی نظیر می باشد. ولی شماری از کشورها از قبیل چین، ایسلند، لهستان، آراژانتین و برخی شرکتهای هوایی آمریکا از این دو سقوط نگران شده و برخی نیز پرواز این نوع مدل هواپیما را معلق نموده اند. آنچه که در این میان مهم است، توجه شرکتهای هواپیمایی به ایمنی مسافران و دولتها به حفظ حقوق انسانی مردم خودشان می باشد.
اتفاق مزبور برای دو هواپیمای بوئینگ و نگرانی جامعه جهانی از این رخداد، دغدغه نظام جهانی از صیانت جان و حقوق مدنی انسانیت را نشان می دهد. ولی بد نیست دغدغه جان و مال انسانها در ایران را با این واقعه مقایسه گردانیم. چهل سال است که صنعت خودروسازی در ایران بعنوان صنعت مزیتی کشور، به تولید و صدور خودرو مشغول می باشد. این صنعت ریشه در دوران پهلوی دارد. دورانی که حکومت پهلوی در یک براورد کارشناسانه و منطقی، صنعت خودرو را با سرمایه گذاری بخش خصوصی پایه گذاری نمود. با آنکه صنعت خودروی ایرانی در همان زمان از صنعت خودروسازی در کره جنوبی پیشروتر بود و در میان مدت پتانسیل نفوذ در کل آسیا و در دراز مدت توسعه در مارکتینگ جهانی را داشت. ولی با وقوع انقلاب اسلامی و برقراری نظام جمهوری اسلامی، این صنعت همانند دیگر صنایع کشور دچار افول و سقوط گردید. واین شد که امروز با خودرویی با نام پراید مواجه ایم که مطلقا کیفیت و استاندارد حداقلی را نداشته و به ارابه مرگ مشهور است. ضمن اینکه این خودرو به جهت دارا بودن کمترین قیمت در بین دیگر خودروها، مزیت خودروی نمونه و پرفروش ترین را نیز کسب کرده است. با اینحال هرچند که خط تولید این خودرو از همان کره جنوبی پسروی ایران در دهه هفتاد خورشیدی خریداری شد. ولی این خودرو در طول دو دهه اخیر، ضمن اینکه هر روز با افزایش قیمت مواجه بوده، بلکه از کیفیت اولیه نیز بسیار دور شده و دیگر حکم خودرو را ندارد. اینکه در دنیای امروز و در عصر تکنولوژی قیمت یک محصول هر روز بیشتر گردد و در مقابل هر روز از کیفیت آن نیز کاسته گردد، دقیقا نوعی از الگوی هنر مدیریتی است که فقط از سیستم مدیریتی ایران براورده می شود. سیستمی از مدیریت که بدون ارایه جایگزین، مرزهای کشور را می بندد و با اعمال «مدیریت محدودیت و ممنوعیت» ارابه مرگی با نام پراید را به این مردم بی چاره و مستاصل قالب می کند. مردم نگون بختی که به سبب نبود ابزار و فرصتهای تفریح و شادی و همچنین نبود کار و شغل در سرتاسر این کشور، ناچارا به پراید دلخوش کرده اند.
پراید وسیله امرار و معاش و وسیله تفریح و دوردور برای نسل جوان و مردم درمانده و مستمند شده است. اما همچنانکه درهیچ حوزه اجتماعی از مدیریت کارامد برخوردار نیستیم، در صنعت مفلوک خودروسازی نیز درمانده شده ایم و مردم شوربخت به هنر ندانم کاری و بی مبالاتی کارگزاران و مسئولین حاکمیتی سپرده گردیده اند. پلیس راهور نهاد راهنمایی و رانندگی آمار تلفات جاده ای را یک فرد در هر 33 دقیقه اعلام نموده است. یعنی فاجعه ای در کنار دیگر فجایع مدیریتی کشور. درعین حال هیچ مسئول و کارگزار حکومتی در این کشور یافت نمی شود که به این آمار تاسف انگیز، واکنش عاقلانه و مسئولانه نشان دهد. نه تنها از تولید پراید غیراستاندارد و جنایتکار جلوگیری نمی شود. بلکه با بستن مرزها و جلوگیری از ورود خودروی استاندارد و یا اخذ عوارض سنگین از خودروهای وارداتی، باعث شده اند که قیمت پراید بی ارزش با فاکتور مرگ، هر روز و هر روز افزایش یابد. و متاسفیم که همین مدیران به هنر مدیریتی خود می بالند و قول افزایش همین خودروی بی کیفیت را می دهند. به راستی نوع مدیریت، دلسوزی و مسئولیت پذیری در چارچوب مفهوم مدیریت جهان معاصر با نظام مدیریت ایرانی- اسلامی یکسان است؟! آیا سزاوار نیست که این مدیران میهنی را بر پراید سوار گردانیم و به دل جاده ها سپاریمشان!! مدیرانی که همچون دو لبه قیچی در دو صنعت خودروسازی و جاده سازی و برای ماندن بر مصادر مدیریتی، مردم را در حضیض به نکبت نشانده اند. آیا ما ایرانیان حق نداریم همانند دیگر مردمان دنیا از تکنولوژی مدرن جهانی استفاده کنیم؟! آیا لازم نمی نماید تا سیستم مدیریت ایرانی را اصلاح گردانیم؟!
22/12/97
کلمات کلیدی: بوئینگ;خودروسازی; پراید; مدیریت ایرانی