اگرتحریم بد است پس چرا مردم در تحریم مداوم از سوی حکومت داخلی قرار دارند
شرایط امروزین ایران بسیار حساس و بحرانی می باشد. چرایی و دلیل این وضعیت، موضوعی قابل بحث و مناقشه می باشد. ضمن اینکه مسلم و مسجل است که کشور ما ایران از نبود مدیریت اصولی بر کشور در رنج و محنت بسر می برد و مردم نیز به جهت ناکارامدی سیاست سازی و رفتارهای حکومتی- دولتی در فشار و تنگنای شدید قرار دارند. اما تحریم از طرف ایالات متحده موضوعی مضاعف بر ایجاد این شرایط می باشد و مسلما نمی توان از اثرات تحریم چشمپوشی نمود. تحریمهایی که بدون شک بازهم خاستگاهی در سوء مدیریت و رفتارهای مبارزه جویانه رژیم سیاسی در ایران دارند و به همین دلیل است که دولت آمریکا هدف تحریمها را حکومت ایران معرفی می نماید. ولی به هرروی تحریمهای آمریکا اثرات سنگینی بر شرایط امروزین کشور ما گذاشته و این سرزمین و مردم شریف آن در بدترین موقعیت اقتصادی- اجتماعی قرار دارند. این اثرات نیز بدان سبب است که جوهره تحریم، عموما ایجاد تنگنا، محدودیت و ممنوعیت می باشد. و نظام حکومتی ایران از بابت بسیاری نیازهای تجهیزاتی و تکنولوژیکی و همچنین تامین مایحتاج و ضروریات مردمی به دردسر و گرفتاری فزاینده مبتلا شده است. مضاف آنکه جناب روحانی ریاست جمهوری اسلامی، در تاریخ 97/12/27 اعلام نمود که دولتش تصمیم دارد به جهت اعمال تحریمهای گسترده از سوی دولت ایالات متحده آمریکا در مجامع بین مللی شکایت کند و حق مردم ایران را بازستاند.
اما نکته قابل توجه اینست که اگر تحریم ذاتا بد است و آمریکا نیز به جهت رفتارهای تحریمی علیه ایران، حکومت جبار و زشت رفتار از ناحیه حاکمیت سیاسی در ایران شناخته می گردد. پس چرا و چگونه است که حکومت سیاسی موجود در ایران همین رفتار تحریمی را با ماهیتهای ممنوعیت، محدودیت و تنگناهای اجتماعی برای مرم ایجاد می کند. به واقع اگر تحریم بد است که مسلما بد است، پس اقدامی با ماهیت«تحریم حکومتی» با هرنظر توجیهی از ناحیه حاکمیت یا دولت سیاسی در ایران نیز مطمئنا بد و ناشایست می باشد. چهل سال است که به جهت سیاستهای حکومت اسلامی و رفتارهای مدیریت حاکم بر کشور، مردم ایران از مزایای مدرنیته در حوزه زیست در محذوریت و تحریم بسر می برند. و به جهت همین تحریمهای حکومتی است که با خالی شدن میدان ایران از مهندسی مدیریتی مدرن و نمادهای تکنولوژیک، ابزاری و تجهیزاتی نوین و مطابق با استاندارد جهانی، مردم ایران در دشواری و رنج زیستی قرار دارند و مضرات و مصایب فراوانی را تحمل می کنند و پیوسته نیز این عذاب و درد افزایش می یابند:
- چرا با وجود خودورهای بسیار ایمن در جهان، ایرانیان اجبار دارند که از خودروهای ناایمن متنوعی استفاده کنند؟! چرا مردم مجبور باشند تا بر پراید(ارابه مرگ) و پژوهای مستعمل و غیراستاندارد و خودرهای چینی بی کیفیت سوار گردند؟! ضمن اینکه با خودروهای بی کیفیت ساخت داخل، مصرف بنزین داخلی بیش از دو برابر استاندارد جهانی می باشد. و متاسفانه دولت مدام مردم را عامل مصرف بنزین قلمداد می کند. حال انکه حکومت - دولت با تحریم مردم ایران برای بهره از تکنولوژی مدرن، بزرگترین جفاگر بشمار می آیند و نقش پررنگی در افزایش مصرف بنزین دارند. و بدلیل همین سیاستهای نادرست مدیریتی در کشور سرمایه های ملی زیادی در همه عرصه ها هدر می روند!!
- چرا با وجود بزرگترین منابع نفت و قیر در ایران، مردم مجبور هستند در عصر مدرنیته از جاده های پردست انداز و آسفالتهای ناایمن و پرگودال بهره مند شوند؟! جاده های که تداعی کننده دوران پیشا مدرنیته می باشند!!
- در جهان کنونی و با وجود پیشرفت و توسعه در تمامی عرصه های اجتماعی، به جرات می توان گفت کشور ما از داشتن یک جاده، پل و سازه ایمن، زیبا و مطابق با استاندارد جهانی، بی بهره است(البته برج میلاد از این قاعده خارج است. اما مشکلات دیگری برآن مترتب می باشد).
- ضمن آنکه می دانیم تکنولوژی خانه سازی در دنیا بسیار پیشرفت کرده و خانه سازی در جهان بسیار ایمن می باشد. پس به چه دلیلی در کشور زلزله خیزی چون ایران، شاهد خانه سازی ناایمن می باشیم و با زلزله کوچکی فجایع بزرگی به بار می آید. و البته دولت و شهرداریها نیز بی مسئولیت هستند؟!
- چرا با وجود داروهای باکیفیت در جهان امروز، استفاده از داروهای بعضا بی کیفیت داخلی و چینی تحمیل می گردند؟! حتی می دانیم که داروهای بی کیفیت و ارزان چینی چه فجایع جنایتباری را در کشور بجا گذاشته اند.
- باوجودیکه مشروبات الکلی استفاده جهانی دارند و در تمام دنیا با تکنولوژی ایمن و سلامت تولید می گردند، پس بر اساس چه منطق و دلیلی باید در ایران شاهد استفاده از مشروبات تقلبی با میزان زیاد باشیم و جوانان بسیاری جان و چشمان خود را از دست دهند؟!
- چرا با سیاستهای موجود در کشور، شاهد کاهش افسارگسیخته ارزش پول ملی باشیم. رخدادی که ضمن تورم و گرانی، مردم را از مسافرت خارجی(که حق طبیعی آنان است) باز می دارد؟! حتی تحریم مردم از مسافرت خارجی سبب راهبندان های طولانی(خصوصا در ایام تعطیل) در جاده های کشور و افزایش مصایب گردیده است. یعنی به دلیل نبود ابزار و وسایل شعف و شادی در ایران مردم مجبور به مسافرت بیشتر می باشند. زیرا که در ایران مسافرت و دور دور در خیابانها تنها و راحت ترین ابزار تفریح می باشد.
- فضای مجازی نت، جایگاه و نقش پرفروغی در دنیای امروز دارد و کنشگری در شبکه نت، نیاز انسان معاصر است. اما در کشور ما بسادگی شبکه نت را کانالیزه می کنند و مردم را از داشتن شبکه آزاد و پرحجم محروم می گردانند.
- با وجودیکه مردمان تمامی کشورهای پیشرفته مشارکت سازنده و آزادانه در امور مدنی خود دارند. اما در کشور ما محدودیتها و ممنوعیتهای گسترده ای برای نهادینه کردن «خودی و غیرخودی» در بین مردم ایجاد شده و درصد بالایی از مردم نمی توانند در بسترهای مشارکت اجتماعی(مناصب دولتی، نمایندگی مجلس، شوراهای شهر و روستا و خیلی دیگر از امور حضور اثربخش جویند؟!)
- هنر موسیقی از ارزنده ترین هنرها بشمار می رود. اما به جهت سیاستهای ممنوعیت و محدودیت در کشور، بر این هنر جفای بزرگی وارد شده و امروز از داشتن یک سازمان مدنی موسیقی نهاد بی بهره می باشیم و موسیقی کشور بدون الگوی استاندارد فعالیت می کند. بطوری که کشورمان از موسیقی ملی و منحصر به بوم خودی تهی می باشد. یعنی کشور از الگوهای موسیقیایی برخوردار نمی باشد.
- کشور ما اینک در حوزه های ابزار سازی و ساخت تجهیزات و اقلام و یا حتی در زمینه تولید و فراورش فراورده های نفتی، پتروشیمی و گازی نیز در عارضه و مصیبت شدید بسر می برد. مثلا وزارت نفت توانایی تولید حتی نفت سفید، بنزین و گاز پاک را ندارد. کولرهای آبی و بخاریهای گازی از کیفیت مطلوبی برخوردار نیستند و ضمن مصرف بالای سوخت، از حداقل ایمنی بهره می برند.
اما علیرغم این همه تحریم بر علیه ملت، دولت فقط در یک زمینه است که از بهترین تکنولوژی روز دنیا استفاده می کند و مدرنیته را بکار گرفته است. آنهم بکارگیری دوربینهای بسیار مدرن برای جریمه کردن رانندگان در جاده ها و خیابانها است. اصلی که مطلقا غیرقابل گذشت نزد مسئولین کشوری می باشد و بر آن اهتمام می ورزند. و باید گفت که آنان بدرستی آخرین تکنولوژی و ترفندها را در زمینه اخذ مالیات و عوارض از مردم بکار می بندند تا اینکه بتوانند در حوزه جریمه و اخذ عوارض بیشتر، هرچه بیشتر کوشا نشان داده شوند.
البته نمادهای تحریم مردم ایران و رفتارهای نادرست از طرف حاکمیت- دولت، به همین مقدار بسنده نیست و این نوشتار به همین مقدار اکتفا می کند. اما نکته قابل تامل آنست که باید بدانیم رفتارهای تحریمی از طرف حاکمیت، همگی و تماما ناشی از نیت و تمایل واقعی حکومت نیستند. بلکه بسیاری از این اقدامات دقیقا دستاورد و پیامد بدترین نوع تکنولوژی مدیریتی در کشور می باشند. یعنی به سبب تکنولوژی و مهندسی عقب مانده در حوزه مدیریت کشور است که نظام مدیریتی حکومتی بسیار ناکارامد گردیده و امروز شاهد این همه خسران و خسارت در کلیه امور زندگی ایرانیان می باشیم. اگر می بینیم که امروز با یک جامعه شلخته مواجه می باشیم و دولت توانایی ساماندهی به هیچ حوزه ای را ندارد، ناشی از همین سوء مدیریت است که به الگوهای رفتاری - اخلاقی ناروا و ناپسند در همه حوزه های زندگی ما ایرانیان ختم شده است.
مثلا استناد به اصل خودکفایی، دلیل محکمی برای جلوگیری از ورود تجهیزات مدرن به کشور شده و دولت بواسطه این اصل (تحریم کردن مردم)، فشارها و رنج بی نهایتی را به مردم تحمیل می کند. حال پرسش اینست که درحقیقت بواسطه این سیاست، در کدام زمینه تولیدی و ساخت اندکی پیشرفت داشته ایم؟! آیا پیروی از این سیاست نادرست، سودمندی برای کشور و مردم ایجاد نموده است؟! اگر حاکمیت نظرات انتقادی را قبول نمی کند، پس چرا امروز مردم در هیچ حوزه ای رضایت نسبی نیز ندارند؟! به واقع آیا موضوعی به نام خودکفایی، می تواند مجوز این همه فشار، رنج و عذاب برای این ملت باشد؟!
و کلا آیا حاکمیت حق بدیهی دارد که براساس فهم و نظر و تمایلات خود، اینهمه بلایا و فشارها را بر مردم تحمیل گرداند؟! آیا حاکمیت مجاز است و می تواند به تبعیت از سیاستهای نادرست و مربوط به دوران پیشین، اینهمه اجبار و تحمیل را بر مردم جاری سازد؟! و سرانجام، علیرغم این همه فشار، تهدید و تحریم بر مردم مستاصل در چهل سال گذشته، آیا انصافا نتایجی مثبت و مفید بر این سرزمین عاید گشته است؟! آیا باوجود تلخکامی و ناامیدی مردم، می توان سیر قهقرا و اسفبار کنونی جامعه ایران را که هر روز روی بر پسگرد دارد، پیشرفت نامید؟! آیا نتایج پیشرفت(یعنی توسعه و رشد همه ابعادی) در جامعه مشاهده می گردد؟!
28/12/97
کلمات کلیدی: تحریم;چهل سال تحریم مردم; تحریم حکومتی; رنج مردم