«فاصله گذاری فردی» یا «فاصله گذاری اجتماعی»
در یکماه اخیر با وسعت یافتن ویروس کرونا در کشورمان، دولت جمهوری اسلامی در نخستین گام برای پیشگیری از توسعه ویروس کووید-11 طرح قرنطینه خانگی و فاصله گذاری اجتماعی را اجباری نمود. منظور از قرنطینه خانگی همان ماندن مردم در منزل و فاصله گذاری اجتماعی نیز، توصیه اکید به مردم است تا اینکه در کلونی های عمومی از فاصله گیری حداقل یک متری از یکدیگر را رعایت نمایند.
اینکه این طرح تا چه حد قابل اجراست، اصلا مبحث مورد نظر در این نوشته نیست. نویسنده بران است که بهتر می باشد دولت و وزرای دولت در ارایه و ادای واژگان دقت بیشتری لحاظ نمایند و واژگان کاربردی را در صحت و درستی اظهار کنند. هرچند که به واقع غلط گفتاری وغلط نویسی در بین مسئولین دولی- حکومتی امری نادر نیست و غالبا با لغات نادرست زیادی مواجه می باشیم. و اگرچه بازهم می دانیم که کاربری برخی واژگان منوط به سلیقه می باشد و نمی توان حد نهایی برای آنان بکار بست. اما منطق و صلاح حکم می کنند که کلمات و جملات از ناحیه مسئولین حاکمیتی به درستی ادا گردند.
اگر منظور از فاصله گذاری اجتماعی مورد نظر دولت همان ایجاد فاصله بین افراد در جامعه است و ضرورت ایجاب می کند که هر فرد اجتماعی از ایجاد فاصله یک تا دو متربا دیگری را رعایت نماید. پس واژه ترکیبی «فاصله گذاری اجتماعی» نمی تواند صحیح تلقی گردد. بلکه بهتر است که از واژه ترکیبی «فاصله گذاری فردی» استفاده کنیم. زیراکه از فاصله گذاری اجتماعی دو مفهوم فاصله اندازی مابین اجتماعات و یا فاصله اندازی در جامعه مستفاد می گردد. یعنی اینکه در بین مردم شکاف ایجاد گردد. حال آنکه فاصله گذاری فردی نشان از ایجاد فاصله بین افراد است. بدان صورت که افراد از وجه فیزیکی از هم جدا گردند.
احمد علینقی- پژوهشگر حوزه تکنولوژی مدیریت اجتماعی
کلمات کلیدی: فاصله گذاری اجتماعی;فلصله گذاری فردی; فاصله گذاری; فاصله گذاری فیزیکی