تفاوت اطلاعات و دانش
داده (Data )
ازفعل لاتين dare،do به معناي دادن مشتق شده ومناسب ترين كاربرد را برای بيان حقايق غيرمنظم و ناآگاهانه دارد. داده ها حقايق عينی خام و ساختار نيافته ای در قالب عدد، شكل، صدا و حروف هستند. آمار تعداد پرسنل يك شركت، صورتحساب يا چك، تعداد خودروهای درحال گذر از اتوبان و چيزهای ديگر مفاهيم ساختارنيافته ای هستند كه بصورت تجريدی معنایی ندارند.
اطلاعات(Information )
اين واژه ريشه از فعل لاتين informare ،informo بمعناي شكل دادن دارد. اطلاعات را تركيبي از مجموعه داده های نامفهوم گويند كه در ذهن معنا و مفهوم مييابند. اطلاعات داده هایی هستند كه پردازش، تبديل و تركيب شده اند تا شكل معين و معناداری بگيرند و آگاهي بيشتری در موضوعی خاص به دیگران منتقل نمايند. خلاصه آنكه اطلاعات به داده های معنادار و مفهوم يافته و سازماندهی شده ای اطلاق می گردد كه برای دريافت كننده سودمند و قابل فهم باشند. تعریف رخدادی از تصادف، اخبار تلویزیون، بیان رویدادی در جایی و هرآنچه که سبب اطلاع و آگاهی شود، اطلاعات نامیده می گردد.
دانش(Knowledge)
دانش مجموعه ای از اطلاعات ساختار يافته و منظم با مفاهيم الگویی غنی شده درحوزه معين هستند. دانش مفهومي است كه با تركيبی از مجموعه اطلاعات منسجم، متوازن و مفهوم سازی شده در ذهن افراد، منظومهای از شبكههای اطلاعاتی نظری و عملی را در حوزههای معين و از پيش تعيين شده پديدار می سازد. اگر اطلاعات، مفهومی از آگاهی و خبردارشدن را متبادر می نماید و سبب آگاه شدن از رخداد یا موضوعی می شود. ولی بیگمان دانش بیانگر دانایی فردی است. فردی که از اطلاعات غنی شده فراوان در زمینه ای خاص بهره مند بوده و به سبب دانایی و مهارت ذهنی، بتواند اطلاعات دریافتی را فراورش داده و چیزی به نام دانش با مفهوم نوین ها را ارایه نماید. زیراکه فرد تولید کننده دانش باید از دانایی و دانستن منحصربه فرد در زمینه ای ویژه برخوردارباشد که بتواند سبب تغییر در حوزه ای مخصوص گردیده و با نوآوری چیزی به نام دانش سبب نوسازی و نوگرایی در همان زمینه خاص گردد. درواقع اطلاعات بازگویی رخداد و واقعیات است. ولی دانش تولید مفاهیمی معین از موضوعی از ذهن است که تا کنون نبوده و سبب نوپردازی در موردی ویژه می گردد.
اما از وجه ساختاری و مفهومی دانش در دو دامنه «نظری و عملي» هويت می يابد. دانش نظری آنست که اطلاعات ورودی به ذهن را فراورش نموده و بصورت دانشی نوین و بدون نظیر زایش می يابد. آنگاه با بروز و ظهور دانش در بيرون از ذهن، ماهيتي با مفهوم علم(دانش عملي) پدیدار می گردد و بسترهای كاركردی خود را بر متن جامعه آشكار می سازد. اين فرايند كاركردی ذهن برای تبديل دادهها و اطلاعات به دانش، مبنایی برای توليد علم كاربردی درحوزه های مختلف است. با این حال ضمن اينكه دانش با دو ماهيت نظری وعملی عینیت می یابد. ولی اندیشمندان برآن هستند که دانش محض با دو مفهوم و در دو طیف اصلی طبقه بندی می شود:
دانش ظاهری يا صريح: دانش ظاهری يا صريح، دانشی رسمی است كه قابليت طبقه بندی و ساختار شدن در قالب مدارك و اسناد دارد. دانش ظاهری دانشی است كه با تحصيل در دانشگاه و مدارس بدست می آيد و با صورت كتاب، اختراع، گزارش و اينترنت ذخيره می شود.
دانش ضمنی: دانش شخصی- فردی می باشد و ماهيتأ ناملموس است. اين دانش با فعاليت ها و كنش های فردی ظهور می يابد و به استعداد ، تجارب و توانایی های فردی مرتبط است. اين نوع دانش تابع مهارت و تخصص فرد است و به مرور زمان با صورت كسب مهارت و تخصص در رشته ای خاص حاصل می گردد.
احمد علینقی- پژوهشگر حوزه تکنولوژی مدیریت اجتماعی
کلمات کلیدی: داده;انواع دانش; اطلاعات; دانش