رضایتمندی از فراگرد بازنشستگی
بازنشستگی مقوله ای است که پیشینه تاریخی خیلی طولانی ندارد. درواقع بازنشستگی موضوعی است که ارتباط مستقیم با اشتغال دارد. یعنی آن زمان که فرد بنابر هر دلیلی قادر به ادامه کار و اشتغال در نهادهای سازمانی ندارد، بازنشستگی رخ می دهد. در اصل بازنشستگی را دوران کهولت سن و افول توانایی جسم می دانند. ولی این سخن یا تفکر مطلقا مطلق نیست و بازنشستگی در نسبیت قرار دارد. یعنی شاید بازنشستگی انتهای کار فیزیکی و جسمی باشد. ولی اصلا انتهای فکر و کارکرد ذهنی نیست. بلکه حتی شاید بتوان بازنشستگی را شروعی دیگر قلمداد نمود. زیرا بازنشسته فردی است که کوله باری از تجربه و دانش را در بر دارد. و می تواند این دانش را به آیندگان منتقل نماید. لذا مستندسازی تجارب بازنشستگان یک کار بنیادی در هر جامعه می باشد.
بدین روی ضمن آنکه بازنشستگی را نمی توان پایان زندگی در نظر داشت. بلکه باید برای این دوران ارزشمند و بازنشستگان فکری بنیادی نمود. هم اینکه رفاه نسبی و بستری از آرامش و آسایش را برای آنان فراهم نمود. که حتی برای ادامه زندگی مفید آنان ترفندی اندیشید.
این مقاله در دو حوزه کیفیت سازی زندگی بازنشستگان و ایجاد شرایط بهینه برای زیست بهتر آنان و خانواده هایشان و همچنین بسترسازی برای بهره گیری از تجارب و تفکرات آنان، نظریاتی را اتخاذ و ارایه نموده است.
دانلود فایل PDF